U Staroj Rijeci imali smo zemlju.Jednog ljeta tamo vrhosmo žito.Tada nije bilo mašina,već se žito vrhlo tako da se na gumno razastru snopovi žita i po njima u krug tjera jedan ili dva konja.
Desilo se da su tek ovršeno žito odnijeli u obližnji mlin da ga samelju i ispeku novi kruh.Sasuli su žito u mlinski koš i započeli s meljavom.Najednom je žrvanj prestao da se okreće,iako je voda i dalje udarala u lopatice vitla.Tada su se u mlin sjatili svi što su na obližnjem gumnu vrhli,ne znajući šta sed ogodilo mlinu da je stao.Ljudi su podigli gornji mlinski kamen i pod njim našli – zlatnu ploču.Bila je prečnika 8-10 cm!Dogodilo se da je jedan od konja,s kojim su vrhli žito,u kopitu donio grumen zlatne rudače koja je nepažnjom dospjela sa žitom u žrvanj i pod pritiskom se istopila u zlatnu ploču,ali i zaustavila mlinski kamen.
Bio je to dokaz da se u Majdanskoj planini,posebno u Bukulji[1],nalazi ne samo zeljezna nego i zlatna rudača.
Priča o toj zlatnoj ploči odžala se u Starom Majdanu i okolini sve do današnjih dana.
[1] Autor teksta je je vjerovatno mislio na Vukulju (Vukulja)
( Ispričao Hase Kadić,
U Sanskom Mostu,14. septembra 1972)
Tekst preuzet iz knjige "Sanski Most dio I -(do jula 1941)" autor:Branko J.Bokan
Nema komentara:
Objavi komentar
Ovdje mozete upisati svoj komentar.
Hvala.